พระอภัยมณีเหตุเกิดที่อันดามัน ไม่ใช่ทะเลระยอง ตอนจบ

                     ในปี พ.ศ.๒๓๖๕ ที่ สุนทรภู่ เริ่มต้นประพันธ์ พระอภัยมณีนั้น  ตรงกับรัชกาลที่๒พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย แต่คงยังแต่งไม่เสร็จและแต่งเรื่องมาจนเปลี่ยนรัชกาลเป็นสมเด็จพระนั่งเกล้า เป็นช่วงที่สยามกำลังมีข้อขัดแย้งกับอังกฤษ ในทรรศนะของผมเรื่องเดียวเท่านั้นคือการล่าเมืองขึ้นเพื่อยื้อแย่งทรัพยากรและทรัพย์สินจากการค้าโดยเฉพาะไม้ เครื่องเทศ ทองคำ ขณะนั้น อังกฤษยึดครองอินเดีย ตั้งแต่สุนทรภู่ยังไม่เกิด ในสมัยรัชการพระพุทธยอดฟ้าเมื่อพ.ศ. ๒๓๓๘ ขณะนั้นสุนทรภู่ที่เกิดบริเวณวังหลังย่อมทราบเรื่องนี้อยู่บ้าง  และอังกฤษ ลามปราม เรื่อยมายึดพม่าในพ.ศ.๒๓๖๘ เป้าหมายต่อไปคงเป็นรัตนโกสินทร์ ใครๆในยุคสมัยนั้นย่อมคาดเดาได้
 ตัวละคอน
พระอภัยมณี   ไปเรียนวิชาการรบ แต่กลับไปเรียนเป่าปี่ เป็นการหักมุขซ่อนเงื่อนของสุนทรภู่เพราะการล่าอาณานิคมด้วยกองทัพเรือและอาวุธที่ทันสมัยนั้นยากที่สยามจะต่อสู้ด้วยได้ด้วย กำลังทหาร และอาวุธ ดังนั้นพระอภัย(พระเอกของสยาม)เรียนวิชาอาวุธก็ยากที่จะสู้ข้าศึกได้ ต้องใช้การเจรจาพาทีเข้าต่อสู้ ก็คือวิชาเป่าปี่นั่นเอง เมื่อไม่เรียนรบแต่เรียนเป่าปี่ พระราชบิดาเลย ขับไล่ออกจากรัตนโกสินทร์ ไปทางด่านสิงขรข้ามไปเมืองมะริด(ขณะนั้นยังเป็นดินแดนของรัตนโกสินทร์อยู่)
กรุงรัตนา(รัตนโกสินทร์)เมืองของพระอภัยมณี
เกาะแก้วพิสดารอยู่ในทะเลอันดามัน
เมืองผลึก คือภูเก็ต
เมืองลังกา คือเกาะลังกาที่อังกฤษปกครองอังกฤษมีควีนปกครอง
เมืองนาควารินทร์ คือเกาะนิโคบา เส้นทางเดินเรือเชื่อมอันดามันกับ อ่าวสยาม มหาสมุทรแปซิฟิค
นางละเวง  คือ พระราชินีวิคตอเรีย
ถนนพระราม คือแนวหินแนวเขาใต้มหาสมุทรระหว่างอินเดีย กับเกาะลังกา
แหลมเรียว แหลมมะลายูตรงสิงคโปร์
กึงตั๋ง คือ จีนกวางตุ้ง ในบทกลอนยังกล่าวถึงเมืองอีกมากมายที่เชื่อมโยงกับเมืองในอาณานิคมของอังกฤษและวิลันดา คือเนเธอร์แลนด์หรือ ฮอนแลนด์

ข้างพวกแขก  (อินเดีย)แยกเยื้องเข้าเมืองเทศ อรุม(ตุรกี)เขตคุ้ง สุหรัด ปัตหนา(เมืองของอินเดีย)
ไปปะหังปัง กะเราะเกาะชวา มะละกากะเลหวังตะรังกะนู (เมืองมาเลเซียในปัจจุบัน)
วิลันดา(ฮอนแลนด์)มาแหลมโล้บ้านข้าม เข้าคุ้งฉลามแหลมเงาะเกาะราหู
อัดแจจามข้ามหน้ามลายู พวกญวณอยู่เวียดนามก็ข้ามไป
ข้างพวกพราหมณ์ข้ามไปเมืองสาวถี เวสาลีวาหุโลมโรมวิสัย
กบิลพัสดุ์โรมพัสดุ์ถัดถัดไป เมืองอภัยสาลีเป็นที่พราหมณ์
ข้างพวกไทยได้ลมก็แล่นรี่ เข้ากรุงศรีอยุธยาภาษาสยาม
พม่ามอญย้อนเข้าอ่าวพุกาม ฝรั่งข้ามฟากเข้าอ่าวเยียระมัน
ที่บางเหล่าก็เข้าอ่าววิลาศ เมืองมะงาดมะงาดามะงาสวรรค์
ข้ามเกาะเขามาลีกะปิตัน หาพงศ์พันธุ์พวกพ้องพี่น้องตัว

(อ้างจากwww.sujitwongthes.com

https://www.facebook.com/sujitwongthes)

ดังนั้นยากที่จะเชื่อได้ว่าเกาะเสม็ด ในอ่าวระยองและเหตุการณ์ รวมถึงสถานที่อ้างอิงสถานที่จริงจากอ่าวไทย ส่วนเรื่องพระอภัยมณีที่เกี่ยวเนื่องกับการก่อสร้างรูปปั้นต่างๆในระยองเชื่อได้ หมายถึงดังนี้รูปปั้น สุนทรภู่มีบิดาเป็นชาวเมืองกรำ่ อ.แกลง จว.ระยอง ท่านแต่งเรื่อพระอภัยมณี ซึ่งมีตัวเอก คือพระอภัยมณี(แสดงรูปปั้น) นางเงือก(แสดงรูปปั้น) นางผีเสื้อสมุทร(แสดงรูปปั้น)และสินสมุทร์ สุดสาคร(แสดงรูปปั้น) ที่โมเมน่าจะเป็นเกาะแก้วพิสดารอย่างเดียวที่มาโยงเป็นเกาะเสม็ด

พระอภัยมณีเหตุเกิดที่อันดามัน ไม่ใช่ทะเลระยอง ตอนแรก

            อ้ายพลับ  ชาวบ้านกร่ำ ทำอาชีพชาวประมง และทำนาอยู่เมืองแกลง เมืองหน้าด่านของจันทบูร ขณะนั้น เป็น พ.ศ.๒๓๑๐ ข่าวว่ากรุงศรีอยุธยาสิ้นลงแล้ว และกองทัพเจ้าตากกำลังผ่านมาทางเมืองแกลง มีชาวบ้านที่เข้าพวกกับขุนรามเข้าบ้านมาเก็บข้าวของหลบหนีทัพเจ้าตากไปยังเมืองจันทบูร อ้ายพลับจึงเก็บข้าวของมุ่งหน้าดักหน้าทัพเจ้าตากพร้อมเพื่อนชาวกร่ำเข้าอาสาร่วมทัพเจ้าตาก เมื่อเข้าร่วมทัพเจ้าตากแล้วก็ตามทัพไปสู่เมืองจันทบูรร่วมรบกับพวกหมื่นซ่องที่ทะเลน้อย และเข้าตีเมืองจันทบูรพร้อมเพื่อนทหารและร่วมทัพเรื่อยมาจนได้รับพระมหากรุณาธิคุณแต่งตั้งเป็นขุนศรีสังหาร และมีภรรยาชื่อแม่ช้อย มีนิวาสถานอยู่คลองบางกอกน้อยใกล้บ้านของพี่สาวพระราชวารินทร์เจ้ากรมพระตำรวจขวานอกครั้นเปลี่ยนแผ่นดิน พ.ศ.๒๓๒๕ ขุนนางในแผ่นดินสมเด็จเจ้ากรุงธนบุรี ถูกจับกุมลงโทษจำนวนมากแต่ ขุนศรีสังหารซึ่งสนิทสนมกับพี่สาวของสมเด็จจึงยังรับราชการอยู่ จนกระทั่ง วันจันทร์ เดือนแปด ขึ้น๑ ค่ำ ปีมะเมีย พ.ศ.๒๓๒๙ แม่ช้อยจึงให้กำเนิดบุญชายตั้งชื่อ "ภู่"หลังจากนั้นไม่นานขุนศรีกับแม่ช้อยก็ได้เลิกราจากกันขุนศรีนั้นพ้นราชการจึงได้หลบลี้กลับไปบ้านกร่ำโดยได้บวชเป็นพระอยู่ที่วัดที่บ้านเกิดเมืองแกลงตั้งแต่บัดนั้น ส่วนภริยาของขุนศรีสังหารพร้อม "ภู่" ยังมีนิวาสถานที่เดิมและแม่ช้อยได้เข้าเป็นแม่นมในพระธิดากรมพระราชวังบวรบพิตภิมุข และมีสามีใหม่กำเนิด น้องของ ภู่สองคน ชื่อฉิม และ นิ่ม
          แม่ช้อยได้ถวายลูกชาย เข้าเป็นมหาดเล็กในวังหลังและรับราชการเรื่อยมา ในวัยหนุ่ม ได้ชอบพอ เกี้ยวพาราสีกับ แม่จัน นางข้าหลวงวังหลัง ซึ่งเป็นเรื่องต้องห้าม ทั้งแม่จัน และภู่จึงถูกเสด็จในกรม สั่งขัง แต่ไม่นานเสด็จในกรมเสด็จทิวงคต จึงพ้นโทษออกมา ใช้ชีวิตโลดเล่นไปตามประสาไม่ขอกล่าวถึง ด้วยความเป็นกวีเป็นนักประพันธ์จึงได้รับราชการ ในกรมพระอาลักษณ์ ในปีพ.ศ.๒๓๕๙ จนได้บรรดาศักดิ์เป็นคุณพระ "พระสุนทร โวหาร"ช่วงที่รับราชการนี้มีผลงานประพันธ์เอาไว้มากมาย รวมถึง พระอภัยมณี
ที่พระพันธ์ราวพ.ศ.๒๓๖๕ ซึ่งเป็นปีที่ สยามเริ่มมีปัญหากับอังกฤษ
พ.ศ.๒๓๖๕มาร์ควิส เฮสติงส์ (Marquis Hestings) ผู้สำเร็จราชการอังกฤษที่อินเดีย ได้ส่งนายจอห์น ครอว์เฟิร์ด (John Craeford) หรือที่คนไทยเรียกว่า “การะฟัด” นำเครื่องราชบรรณาการเข้ามาเจริญสัมพันธไมตรีกับไทย พร้อมมาขอเจรจาเพื่อทำสนธิสัญญากับไทยโดยมุ่งหวังจะขยายตลาดการค้าเข้ามาในไทย ให้ไทยยอมรับการเช่าเกาะหมากและสมารังไพรของอังกฤษ ขอให้ไทยยกเลิกและลดหย่อนการเก็บภาษีบางอย่าง และต้องการมาศึกษาเรื่องราวความเป็นมาของบ้านเมืองไทยให้ละเอียด เพื่อจะได้ทำแผนที่และทำรายงานเกี่ยวกับพันธุ์พืช พันธุ์สัตว์ต่างๆ ประชากร สภาพความเป็นอยู่และความเป็นไปของไทยต่อรัฐบาลอังกฤษ แต่ปรากฏว่าการเจรจาไม่ประสบผลสำเร็จ
มูลเหตุต่างๆเหล่านี้เกิดขึ้นในด้านมหาสมุทรอินเดียทั้งสิ้น  ซึ่งเป็นทิศทางที่อังกฤษคืบคลานยึดอินเดีย พม่าเป็นเมืองขึ้นจ่อสยามอยู่ติดปลายจมูก