ตัวละคอน
พระอภัยมณี ไปเรียนวิชาการรบ แต่กลับไปเรียนเป่าปี่ เป็นการหักมุขซ่อนเงื่อนของสุนทรภู่เพราะการล่าอาณานิคมด้วยกองทัพเรือและอาวุธที่ทันสมัยนั้นยากที่สยามจะต่อสู้ด้วยได้ด้วย กำลังทหาร และอาวุธ ดังนั้นพระอภัย(พระเอกของสยาม)เรียนวิชาอาวุธก็ยากที่จะสู้ข้าศึกได้ ต้องใช้การเจรจาพาทีเข้าต่อสู้ ก็คือวิชาเป่าปี่นั่นเอง เมื่อไม่เรียนรบแต่เรียนเป่าปี่ พระราชบิดาเลย ขับไล่ออกจากรัตนโกสินทร์ ไปทางด่านสิงขรข้ามไปเมืองมะริด(ขณะนั้นยังเป็นดินแดนของรัตนโกสินทร์อยู่)
กรุงรัตนา(รัตนโกสินทร์)เมืองของพระอภัยมณี
เกาะแก้วพิสดารอยู่ในทะเลอันดามัน
เมืองผลึก คือภูเก็ต
เมืองลังกา คือเกาะลังกาที่อังกฤษปกครองอังกฤษมีควีนปกครอง
เมืองนาควารินทร์ คือเกาะนิโคบา เส้นทางเดินเรือเชื่อมอันดามันกับ อ่าวสยาม มหาสมุทรแปซิฟิค
นางละเวง คือ พระราชินีวิคตอเรีย
ถนนพระราม คือแนวหินแนวเขาใต้มหาสมุทรระหว่างอินเดีย กับเกาะลังกา
แหลมเรียว แหลมมะลายูตรงสิงคโปร์
กึงตั๋ง คือ จีนกวางตุ้ง ในบทกลอนยังกล่าวถึงเมืองอีกมากมายที่เชื่อมโยงกับเมืองในอาณานิคมของอังกฤษและวิลันดา คือเนเธอร์แลนด์หรือ ฮอนแลนด์
ข้างพวกแขก (อินเดีย)แยกเยื้องเข้าเมืองเทศ อรุม(ตุรกี)เขตคุ้ง สุหรัด ปัตหนา(เมืองของอินเดีย)
ไปปะหังปัง กะเราะเกาะชวา มะละกากะเลหวังตะรังกะนู (เมืองมาเลเซียในปัจจุบัน)
วิลันดา(ฮอนแลนด์)มาแหลมโล้บ้านข้าม เข้าคุ้งฉลามแหลมเงาะเกาะราหู
อัดแจจามข้ามหน้ามลายู พวกญวณอยู่เวียดนามก็ข้ามไป
ข้างพวกพราหมณ์ข้ามไปเมืองสาวถี เวสาลีวาหุโลมโรมวิสัย
กบิลพัสดุ์โรมพัสดุ์ถัดถัดไป เมืองอภัยสาลีเป็นที่พราหมณ์
ข้างพวกไทยได้ลมก็แล่นรี่ เข้ากรุงศรีอยุธยาภาษาสยาม
พม่ามอญย้อนเข้าอ่าวพุกาม ฝรั่งข้ามฟากเข้าอ่าวเยียระมัน
ที่บางเหล่าก็เข้าอ่าววิลาศ เมืองมะงาดมะงาดามะงาสวรรค์
ข้ามเกาะเขามาลีกะปิตัน หาพงศ์พันธุ์พวกพ้องพี่น้องตัว
(อ้างจากwww.sujitwongthes.com
https://www.facebook.com/sujitwongthes)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น