ค้นหาบล็อกนี้

วันศุกร์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2558

ศึกเขาค้อก่อนยุทธการผาเมืองเผด็จศึก ตอนที่๖

บ่าย 4 โมงเย็นของวันนั้น กำลังชุดลาดตระเวนหาข่าวพิสูจน์ทราบที่ตั้ง ผกค. บรริเวณรอบๆภูยอดหญ้าโดยการนำของเสือดำร้อยเอกทหารรบก เสือเหลืองร้อยโททหารบก และเสือขาวร้อยโท ตชด.

ภารกิจครั้งนี้มีกำหนด 1 เดือน วันนี้เป็นวันที่ 5 ของภารกิจ ชุดปฏิบัติการต้องมาพบกับการสูญเสียกำลังพลเสือใหญ่ ร.ท. จาก ตชด. พร้อมด้วยกำลังพลนายสิบอีก 2 คน มันเป็นการสูญเสียที่สร้างความสะเทือนใจให้แก่ชุดปฏิบัติการอย่างที่สุด แต่มาในวันนี้กับเมื่อวาน พอที่จะคลายความสะเทือนใจลงได้บ้าง เพราะสามารถสังหาร ผกค.ได้ถึง 4 และบาดเจ็บอีก 1 การปฏิบัติการแก้แค้นที่ได้ผลในครั้งนี้สืบเนื่องมาจากความประมาทของฝ่าย ผกค.เอง โดยคิดอย่างลำพองว่าเป็นพื้นที่อิทธิพลของฝ่ายตน

การมาของชุดลาดตระเวณได้ปรากฏแก่สายตาของไอ้ ผกค.เสียแล้ว การปฏิบัติการจองเวรจะต้องดำเนินต่อไป

พื้นที่สำหรับ ฮ.ร่อนลง ที่เสือขาวเป็นฝ่ายเลือกดูจะเหมาะสมดี พื้นที่เป็นลานโล่งกว้างยาวประมาณครึ่งสนามฟุตบอล ตั้งอยู่บนยอดเนินหนึ่งในจำนวนร้อยๆเหล่านั้น ดูจะสูงเท่าๆกันเกือบทั้งหมด จนสามารถมองเห็นส่วนของภูยอดหญ้าเด่นตระหง่านในระยะประมาณ 20 ก.ม. หมอกแดดที่เข้าครอบคลุมทำให้การตรวจการณ์กระทำได้ไม่ดีนัก

เสือดำเดินตรวจพื้นที่ไปรอบๆ เคียงข้างเสือเหลืองและเสือขาว แล้วสั่งการวางกำลังคุ้มกันพื้นที่แต่ละจุด 4 คนบ้าง 5 คนบ้าง แล้วแต่เขตการยิงหรือความล่อแหลมของพื้นที่

จนกระทั่งเกือบค่ำของวันนั้น ฮ.ของ ทบ. บินมาเหนือพื้นที่ในระยะสูงเกือบ 8,000 ฟุต ลอยตัวอย่างช้าๆ เพื่อการรับรายงานข่าวสารจากหน่วยทางภาคพื้น

เสือดำเป็นผู้รับ-ส่งวิทยุด้วยต้นเอง และไม่ลืมที่จะทดสอบการตรวจสอบที่ตั้งด้วยแผ่นผ้าสัญญาณ ทั้งนี้เพื่อให้นักบินช่วยในการตรวจสอบพิกัด และเป็นการแจ้งพิกัดให้ทราบล่วงหน้า เพื่อความรวดเร็วในการร่อนลงในวันรุ่งขึ้น

การเข้าประจำพื้นที่จุดร่อนลงของ ฮ. ของพวกลาดตระเวณในครั้งนี้ ดูเหมือนฝ่าย ผกค.จะรู้หมดแล้ว พวกลาดตระเวณไม่รู้หรอกว่า ฝ่ายตนตกเป็นเป้าสายตาของไอ้พวก ผกค.เกือบตลอดเวลา เสือดำไม่ได้เฉลียวใจเลยว่า การที่สังหาร ผกค.ไปแล้ว 4 คน ใช่ว่ามันจะหมด แต่มันกลับมีคนทดทดแทนและคนที่มาทดแทนนั้นมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้นเหมือนกัน

การหุงหาอาหารในค่ำนั้น กระทำกันอย่างไม่ระมัดระวังนัก การเป็นอยู่อย่างอื่นไม่มีสิ่งใดพิเศษ จนกระทั่งค่ำมืด เวรยามจัดตามปกติ ความเงียบเข้าครอบคลุมพื้น แต่เหตุการณ์คืนนั้นก็ผ่านไปด้วยความเรียบร้อย กำลังวังชาร่างกายของพวกลาดตระเวณดูกระชุ่มกระชวยขึ้นหลังจากการได้พักผ่อนมาตลอดทั้งคืน อากาศช่วงเช้าหมอกลงค่อนข้างจัด สามารถมองเห็นออกไปไกลได้ไม่เกิน 100 เมตร ทำให้กำลังทั้งหมดไม่กล้าเคลื่อนตัวไปใหนไกลนัก

เกือบเที่ยงของวันนั้น ท้องฟ้าเปิดอากาศโปร่งใสสามารถตรวจการณ์ได้ไกลออกไป กำลังพวกลาดตระเวณเตรียมพร้อมอยู่ตามจุดที่กำหนด หลายต่อหลายครั้งที่บางคนต้องหันไปมองจ้องที่บริเวณกลางลานร่อนลงจอดของ ฮ. ศพของทั้ง 3 คนห่อด้วยผผ้าปันโจนอนเรียงกันอยู่ กลิ่นเลือดจากศพเรียกแมลงวันป่าให้มาตอมจนเต็มไปหมด ในบางครั้งที่ลมโชยจะมีกลิ่นตามมาด้วย

เสียง ฮ.ดังแว่วมาแต่ไกลเหมือนจะเป็นสัญญาณ ชุดลาดตระเวณต่างแหงนมองขึ้นท้องฟ้าเกือบจะพร้อมกัน หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้น ความกระฉับกระเฉงเกิดขึ้นทันที เสือดำสั่งการให้ปูผ้าสัญญาณสีแสด แล้วเช็ควิทยุวางกำลังอีกครั้ง มุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย

“เสือดำ-เสือดำจากวิหค”

วิยุจาก ฮ.เรียกลงมา เสือดำได้ยินแล้ว แต่ยังเงียบอยู่ก่อน จนกระทั่งเรียกมาอีกครั้ง

“เสือดำจากวิหค”

“วิหคจากเสือดำ”

เสือดำตอบแล้วแหงนมองท้องฟ้า มองเห็นว่า ฮ.ที่มาในครั้งนี้มีจำนวน 2 ลำ

“เสียงชัดเจนอยู่มั้ย”

ฝ่ายวิหคสอบถาม

“ชัดเจนดี”

“โอเค เหตุการณ์ทางพื้นดินเป็นไง เสือดำ”

“ตอนนี้เรียบร้อยดี วิหค”

เสียง ฮ.ดังใกล้เข้ามา เสือดำอดที่จะมองที่ ฮ. ที แล้วมองมาทางลูกน้องทีไม่ได้ ก็เห็นแล้วว่าการปฏิบัติทุกขั้นตอนของลูกน้องเป็นไปอย่างถูกต้องตามแผน

“เสือดำปูผ้าแล้วใช่มั้ย”

“ใช่แล้ว ให้วิหคตอบด้วย”

หมายความว่าให้ฝ่ายนักบินเป็นผู้บอกลงมาว่า ผ้าสัญญาณที่เห็นนั้น สีอะไร มีกี่จุด ในโอกาสแบบนี้ ฝ่าย ผกค. อาจสวมรอยได้ จึงต้องให้นักบินเป็นผู้รายงานลงมา

“สีแสด รูปตัวทีใช่มั้ย”

“โอเค ถูกต้องวิหค”

ฮ.ทั้งสองลำลดเพดานบินลงทันที ปักตัวตีอ้อมลงเล็กน้อยแล้วรักษาระดับบินไว้ ประมาณ 2,000 ฟุต

“เสือดำ โชว์สะโม๊คขาว จุดระวังป้องกันให้ด้วยได้มั้ย”

“โอเค วิหค เดี๋ยวจะโชว์ให้”

เสือดำตะโกนสั่งการให้จุดที่ต้องจุดระเบิดควันสีตามที่ได้กำหนดไว้ ดูจนคิดว่าครบทุกจุด

“ว่าไงวิหค โชว์แล้วสีขาว รายงานจำนวนจุดให้ทราบด้วย”

“6 จุดใช่ไหมเสือดำ”

“โอเค ถูกต้อง ลงได้เลยวิหค”

“โอเค เสือดำ ลงเลยนะ”

“โอเค ลงมาเลย”

ฮ.ลำหน้าปักหัวดิ่งลงบนกลางลานทันที ด้วยการตีวงล้อมรอบลาน ส่วนอีกลำ ลดตัวต่ำลงมาในระยะ 500 ฟุต บินวนรอบๆบริเวณลานร่อนลง

ฮ.ลำแรกปักดิ่งลงพื้นทันทีเมื่อมีโอกาส ลังไม้ขนาดใหญ่ที่เสือดำร้องขอไปถูกถีบลงมาทันทีที่สกี ฮ.สัมผัสพื้น กำลังชุดลาดตระเวน 4 คนวิ่งสวนออกไปทันทีตามคำสั่งที่จะต้องช่วยยกศพขึ้น ฮ. และแล้วเสือดำ เสือเหลือง เสือขาว และแม้แต่ใครๆ ก็ต้องขนหัวลุก

“ตุ๊ง...กรั้มมมมมม!”
“ตุ๊ง...กรั้มมมมมม!”

ทุกคนทราบดีว่า นั่นคือเสียง ปรส.76 มม.(ปืนไร้แรงสะท้อนถอยหลัง) ทำจากจีนแดงยิงมาจากกลางเนินด้านใต้ มองไม่เห็นว่ากระสุนทั้ง 2 นัดนั้นมันเฉียดลำตัว ฮ.ห่างไปเท่าไหร่ จากที่มองเห็นจุดยิงที่ดังมาก่อน มองเห็นกลุ่มควันท้ายรังเพลิงกับจุดที่กระสุนกระทบแนวป่าฝั่งตรงข้ามมันเป็นแนวเดียวกันกับที่ ฮ.ลำนั้นจอดอยู่

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

เสียงปืนกลขนาด 12.7 มม. จากจุดที่ตั้ง ปรส.ไปทางขวาประมาณ 300 เมตร ระดมยิงไปที่ ฮ.ลำที่กำลังลอยตัวอยู่บนอากาศ

“เฮ้ย เสือดำ ไหนว่าเคลียร์ดีแล้วไงวะ”

เสียงจากวิหคลำที่ลอยอยู่บนอากาศดังลงมา ในขณะที่ดึงตัวเองวกออกจากเนินนั้น

เสือดำมองเห็นแล้วว่า จุดที่ยิง ปรส.ออกมานั้น ห่างออกไปเกือบ 2 กม. ระยะยิงของ ปรส.76 มม.นั้นสามารถยิงได้ไกลสุดเกือบ 5 กม. ระยะหวังผล 1 กม.ลงมา ดังนั้นในระยะที่ยิงในครั้งนี้จึงเกินกว่าระยะยิงหวังผล ความแม่นยำจึงลดลงไป

“มันไกลเกินไปโว้ย วิหค”

“แล้วมันมีซักกี่กระบอกวะ”

“ใครจะไปรู้ละวะ”

“โอเค เสือดำ มึงอยู่เฉยๆ เดี๋ยวกูจัดการเอง”

วิหคลำที่ลอยอยู่กลับลำทันที

“ตุ๊ง...กรั้มมมมมม!”

กระสุน ปรส.76 คราวนี้ตกลงบนลานร่อนลงของ ฮ.นั่นเอง เศษดินผสมกับกลุ่มควันลอยตัวเป็นกลุ่มใหญ่ลอยขึ้นเบื้องบน ทุกคนในบริเวณนั้นหมอบตัวลงต่ำด้วยสัญชาตญาณ แต่ยังโล่งอกไปได้เพราะเสียงโรเตอร์ ฮ. ยังตัดอากาศดังพั่บๆ ให้ได้ยินอยู่ แสดงว่าเป้าหมายคือ ฮ.ยังคงอยู่ พอควันจางลงก็เห็นว่าไอ้พวกที่ขนศพขึ้น ฮ. กำลังขนอย่างกระวีกระวาด

เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที ไอ้วิหคที่ลอยลำอยู่กลับลำเสร็จ หันลำตัวด้านซ้ายเข้าหาเนิน แล้วปล่อยกระสุนทันที

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

เอ็ม.60 จาก Door Gunner ปล่อยกระสุนออกไปเป็นชุดยาวต่อเป้าหมายที่พอจะประมาณได้เท่านั้น

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

คราวนี้ไอ้วิหคเป็นฝ่ายโดนบ้าง เพราะไอ้ 12.7 กระบอกนั้นมันตอบโต้ขึ้นมาทันทีเหมือนกัน

ปืนกล 12.7 มม. มีระยะยิงหวังผลเกือบ 2,000 เมตร แต่วิหคมันบินไกลเกินกว่าระยะหวังผลจึงรอดได้

หรือจะเป็นเพราะโชคช่วยก็สุดจะเดา ไอ้วิหคบนฟ้าดึงตัวเองอย่างแรงขึ้นสู่เบื้องสูงแล้วกลับลำ ความที่มันมี Door Gunner ทางด้านซ้ายด้านเดียวจึงดูไม่คล่องตัวมากนัก ไอ้พลปืนที่เป็น Door Gunner หมายตากลุ่มควัน ปรส.76 กระบอกนั้นไว้แล้วเป็นอย่างดีกลับลำมาอีกครั้ง

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

ไม่รู้กี่ร้อยต่อกี่ร้อยนัดที่เอ็ม.60 จาก Door Gunner ปล่อยกระสุนลงไปไม่ทราบว่าได้ผลแค่ไหน แต่ดูเหมือนเสียงคำรามของไอ้ ปรส.เวรตะไลกระบอกนั้นเงียบไปชั่วครู่
แต่ไอ้ปืนกล 12.7 มม. กระบอกนั้นกลับตอบโต้ขึ้นมาอีกเป็นชุดยาว

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

ไอ้ Door Gunner ยิงสวนวิถีกระสุนทันที โดยอาศัยกลุ่มควันที่มีไม่มากนักจากปากลำกล้องของมันเป็นเป้าสังหาร ไอ้ Door Gunner พยายามยิงอย่างตั้งใจ เกร็งมือส่ายวิถีกระสุนให้เข้าเป้าหมายให้ได้ จนสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่า กลุ่มกระสุนไม่ได้ห่างจากเป้าหมายเท่าใดนัก

พวกลาดตระเวนซึ่งตอนนั้นเหมือนกับถูกมัดมือมัดตีน ระยะมันไกลเกินไป ไม่มีอาวุธยาวอะไรพอที่จะช่วยเหลือพรรคพวกของตนได้เลย ก็เลยได้แต่เอาใจช่วย เสือดำเอาปากพูดหูฟังวิทยุแนบแก้มตลอดเวลา เพราะไม่รู้จะทำอะไรให้มันดีไปกว่านี้แล้ว

ชั่วระยะเวลาไม่ถึงนาทีที่การตอบโต้จากฝ่าย ผกค. ที่ดูจะเป็นศึกระหว่างทางอากาศกับทางภาคพื้นยังไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำต่อกัน ไอ้วิหคที่ลงมารับศพคงเรียบร้อยแล้ว เสียงเร่งเครื่องยนต์ดังสนั่นหวั่นไหว ฝุ่นฟุ้งกระจายด้วยแรงลมจากโรเตอร์ตลบทั่วลานจอด แล้วลอยตัวขึ้นบนอากาศในทิศทางตรงข้ามกับที่ตั้งของไอ้ ผกค.

“วิหคจากเส๗อดำ”

“จากวิหค ว่ามาเลย”

“วิหคจะกลับเลยหรือ”

“ว่าจะกลับเลย เสือดำมีอะไรหรือ”

เสือดำนิ่งอึ้งไปชั่วครู่เหมือนกำลังชั่งใจในความคิดของตน ไอ้เหล่าร้ายยังปรากฏอยู่ การรุกเข้ามามันดูจะทำได้ยากจริงๆ เพราะภูมิประเทศไม่อำนวย อาวุธยาว ปรส.กระบอกนั้นดูจะเป็นอันตรายแก่พวกลาดตระเวนอย่างที่สุด

“อยากจะให้วิหคจัดการกับไอ้พวกผักกาดเค็มบนเนินนั้นให้ก่อนน่ะซี”

เสือดำตัดสินใจร้องขอความช่วยเหลือจาก ฮ. GUNSHIP ทั้งที่รู้ดีว่านี่ไม่ใช่ภารกิจ

“จากวิหค คงช่วยได้แค่ตัวเดียวนะเสือดำ เพราะทางผมไม่มี Door Gunner”

“ก็ได้วิหค ไงๆช่วยเก็บมันก่อนก็แล้วกัน ไม่งั้นทางผมบรรลัยแน่ ผมไม่มีอาวุธยาวจะไปต่อกรกับมันน่ะ”

“โอเคไอ้เสือ เดี๋ยวกูจัดการเอง แต่จะสำเร็จหรือเปล่าไม่รับรองนะโว้ย”

ไอ้วิหคลำที่มี Door Gunner ที่ดูเหมือนจะชอบพอกับเสือดำจนถึงขนาดพูดมึงพูดกูกันได้รับปากจะช่วยจัดการให้

เวลาไม่นานนัก ฮ.ลำที่รับศพตีวงออกจากพื้นที่ แต่ไอ้วิหคที่จะจัดการกับไอ้ ปรส.และไอ้ปืนกล ผกค. ตีวงเข้ามาอีกครั้งชนิดที่ไม่มีการเกรงกลัวศักดิ์ศรีกันแต่อย่างใด

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

กลับลำยังไม่เสร็จดี ไอ้ปืนกล 12.7 มม. คู่อริก็ปล่อยกระสุนขึ้นมาเสียก่อน และทันทีที่กลลับลำเสร็จ

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”

ไอ้ปืนกลยิงมาอีกในจังหวะกลับตัวแล้ววกลงต่ำ พวกทางพื้นดินมองเห็นแล้วต้องใจหายวาบ เพราะเห็นจากปืนไอ้ ผกค. มันไม่ห่างจากลำตัวของ ฮ.ลำนั้นเลย

“เสือดำ ไม่ไหวแล้วว่ะ กูโดนเข้าแล้ว ช่วยตัวเองไปก่อนนะเพื่อน เดี๋ยวจะให้คนมาช่วย”

“โอเคเพื่อน”

เสือดำตอบไปด้วยน้ำเสียงที่บอกถึงความผิดหวัง อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจากฤทธิ์เดชของไอ้ ปรส.76 มม. กระบอกนั้น 


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น