ศึกเขาค้อก่อนยุทธการผาเมืองเผด็จศึก ตอนที่ ๔

ในป่าและเขาไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืนก็แล้วแต่ ความเงียบสงัดของธรรมชาติมีเท่ากันเสมอ ดังนั้นในระยะเพียงไม่เกิน 2 ก.ม. เสียงปืนจากทางด้านเสือใหญ่ดังมาให้ได้ยิน มันเขย่าขวัญและประสาทของทุกเสือทุกคนอย่างแรงกล้า ในเหตุการณ์แบบนี้เชื่อว่าไม่ใช่การยิงปืนเล่นแน่ มันต้องเป็นการปะทะฝ่ายตนกับฝ่ายศัตรู และสิ่งที่ทุกคนต้องการทราบมากที่สุดในตอนนี้ก็คือผลของการปะทะ 

ในจำนวนคนทั้งหมด เสือดำดูจะกระวนกระวายใจที่สุด ในฐานะหัวหน้าชุดของทั้งหมด ความรับผิดชอบในภารกิจซึ่งจะต้องทราบผลการปฏิบัติทั้งหมดทุกระยะ ความร้อนใจจนทำให้เสือดำถึงกับตะโกนเรียกทางวิทยุ จนลืมไปว่า จะต้องพรางเสียงในเรื่องของที่ตั้งด้วย เท่านั้นไม่พอ เมื่อเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบหรือว่าวิทยุของตัวเองจะเสีย เสือดำสงสัย? ดังนั้นทางเสือเหลืองกับเสือขาวจึงช่วยอีกทาง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบจากเสือใหญ่เช่นกัน เสือดำ เสือเหลือง และเสือขาว ทำการตรวจสอบวิทยุซึ่งกันและกันจนแน่ใจว่าวิทยุของทั้ง 3 เสือยังคงใช้ได้เป็นปกติจึงไม่มีปัญหาเลยว่าวิทยุของเสือใหญ่นั่นแหละเสีย ปัญหามันเกิดจากอะไรล่ะ ทุกคนอยากรู้ 

จากประสบการณ์ของพวกเราที่มีต่อกรณีที่เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและหนาแน่นภายในระยะเวลาอันสั้นแบบนี้ มันเป็นลักษณะการเข้าเหลดของไอ้พวก ผ.ก.ค. และการเข้าเหลดแบบนี้ฝ่ายเรามักจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสมอ 

เสือดำซึ่งประจำอยู่ทางด้านขวาสุดของแนว สั่งการเสือเหลืองทันที 

“เสือเหลือง จาก เสือดำ” 

“จากเสือเหลือง เปลี่ยน” 

“ไอ้เสือเหลือง มึงอยู่ใกล้ไอ้เสือใหญ่ มึงจัดคนซัก 2-3 คนออกไปดูไอ้เสือใหญ่มันทีสิวะ” 

ได้ครับพี่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย” 

“โอเค” 

เสือเหลืองรับคำสั่ง ทั้งๆที่ปกติแล้วในตอนกลางคืนแบบนี้ไม่นิยมการเคลื่อนกำลังออกนอกที่ตั้ง ไม่ว่าจะเป็นการเข้าตีหรืออื่นใด แต่จะใช้การตั้งรับแทน และการออกนอกที่ตั้งจะกระทำในกรณีถอนตัวเท่านั้น 

“ไอ้แดง, ไอ้สันต์, ไอเวทย์ ไปกับกูเดี๋ยวนี้เลย” 

เสือเหลือง หัวหน้าชุดแสดงออกซึ่งคุณลักษณะผู้นำ ด้วยการปฏิบัติตามคำสั่งของเสือดำด้วยตนเอง 

“จ่าชาญ อยู่คุมทางนี้ ถ้าผมต้องการความช่วยเหลือ ผมจะยิงพลุสัญญาณขึ้นฟ้า จุดที่ยิงพลุคือจุดที่อยู่ของผมนะ” 

“ครับหัวหน้า” 

เสือเหลืองหันมาสั่งการกับจ่าชาญซึ่งเป็นรองหัวหน้าชุด แล้วออกเดินทางทันที ในตัวไม่มีเป้เครื่องหลังทำให้คล่องตัวมากกว่าเดิม ระยะห่างประมาณ 500-600 เมตรแบบนี้ สภาพป่าโปร่ง แสงสว่างลางๆ จากดวงดาวช่วยได้บางในบางโอกาส คิดว่าการถึงที่หมายน่าจะทำได้ภายในครึ่งชั่วโมงนี้ 

”หัวหน้าครับ ระวังซุ่มนะครับ” 

ไอ้แดง พลปืนเล็กในชุดปฏิบัติการเตือนสติเสือเหลือง เพราะเห็นว่ากำลังใจร้อน ทั้งนี้บ่อยครั้งที่ไอ้พวก ผ.ก.ค. มักจะดักซุ่มโจมตีชุดที่ออกไปช่วยเหลือพวกเดียวกันเสมอ มันเป็นแผนธรรมดาๆ ที่ไอ้พวก ผ.ก.ค. ใช้ได้ผลมานาน 

เสือเหลืองเดินกลาง ไอ้แดงออกขวา ไอ้สันต์ออกทางซ้าย ส่วนไอ้เวทย์ เสือเหลืองให้เดินรั้งท้าย ทั้งหมดมีระยะห่างกันประมาณ 10-15 เมตรเท่าที่จะจับสังเกตซึ่งกันและกันได้ แต่ก็ดูจะโชคดีที่การเดินทางไปยังที่ตั้งชุดเสือใหญ่ตลอดครึ่งชั่วโมงนั้น ไม่มีเหตุการณ์อะไรมาถ่วงเวลาการเดินทางเลย 

“ทางขวามั้งพี่” 

ไอ้แดงที่อยู่ทางขวาเป็นคนแจ้งสัญญาณ เสือเหลืองให้สัญญาณต่อทันที 

“ทางขวาโว้ย สันต์” 

เสียงคนคุยกันดังมาพอได้ยิน จับได้ว่าเป็นพวกเดียวกัน 

“เสือใหญ่...เสือใหญ่” 

ไอ้แดงให้สัญญาณไปก่อน เพราะรู้ดีว่า การสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปอาจเกิดการเข้าใจผิดกันได้ เพราะกลางคืนมันมองไม่เห็นหน้ากัน จนกระทั่งเป็นที่เข้าใจกัน เสือเหลืองสำรวจไปรอบๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นไม่ต้องอธิบายก็พอจะเข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น 

“พวกเราเป็นไงกันบ้าง” 

“แค่เสือใหญ่ ไอ้นพ ไอ้เดช 3 คนตายครับ ที่เหลือปลอดภัย” 

“แล้ววิทยุเรียกมาทำไมไม่ตอบ” 

“วิทยุโดนกระสุนพรุนไปทั้งเครื่องเลยครับ” 

จ่าบุญซึ่งเป็นรองหัวหน้าชุดรายงานในอาการที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างศพของทั้ง 3 คนที่เอามาเรียงกันไว้ 

เสือเหลืองมองตรวจพื้นที่ไปรอบๆอีกครั้ง 
“มันเข้าเหลดทางด้านไหน” 

“ทางด้านกลุ่มก้อนหินโน่นแหละครับ” 

เสือเหลือเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง เป็นอาการของคนที่กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก 

เสือใหญ่พลาดอย่างมากในการเลือกที่ตั้งฐานลอย ที่ตั้งถูกข่มจากภูมิประเทศที่เหนือกว่า การตรวจการณ์และการโต้ตอบทำไม่ได้เลย 
ไม่ต้องวิจารณ์ให้คนที่เหลือเสียกำลังใจต่อไปอีก เสือเหลืองสั่งการทันที 

“ไอ้สันต์, ไอ้เวทย์ พาพวกที่เหลือทั้งหมดกลับไปสมทบกับพวกเรา เอาศพกลับไปด้วย.. ไอ้แดง อยู่กับกูก่อน” 

“หัวหน้าจะอยู่ทำอะไรครับ” 

ไอ้แดงไม่วายสงสัย 

“เอาเถอะน่า ไม่ต้องสงสัย เดี๋ยวกูกับไอ้แดงจัดการเองได้...ไปได้แล้ว” 

ในความคิดของเสือเหลือง ซึ่งดูจะเป็นลางสังหรณ์เสียมากกว่า เสือเหลืองเชื่อว่า ไอ้พวก ผ.ก.ค. มันยังอยู่ในดงหินนั้น ไม่ได้ถอนตัวไปไหน แต่มันยังคงเกาะฐานลอยของฝ่ายเสือใหญ่อยู่ ทั้งนี้มันเชื่อว่าเมื่อมีคนตายแล้วในเวลาไม่นานนักจะต้องมี ฮ. จากพวกเรามารับศพหรือคนเจ็บที่มันคาดคิด ...มันต้องยังอยู่ 

พรรคพวกทั้งหมดถอนตัวไปหมดแล้ว เสือเหลืองไม่วายที่จะหันกลับไปมองร่างไร้วิญญาณภายในห่อเสื้อกันฝนปันโจทั้ง 3 ร่างนั้นได้ เสือใหญ่ร้อยโทจากฝ่าย ตชด. ต้องมาสังเวยชีวิตในครั้งนี้ ในสนามรบและในสถานการณ์แบบนี้ไม่ว่านายทหาร นายสิบหรือพลทหาร ทุกคนมีสิทธิ์ตายและพิการเท่ากันโดยไม่มีข้อยกเว้น สิ่งที่เขาจะได้รับต่อไปนี้ก็คือ แผ่นดินที่กลบร่างหรือไฟที่เผาผลาญ สิ่งที่แถมก็คือคำว่า “ผู้กล้าหาญ” เท่านั้นเอง 

ความคิดของเสือเหลืองล่องลอยไปชั่วครู่ แล้วกลับคืนมา เมื่อหันมามองเข็มนาฬิกาพรายน้ำที่ข้อมือ เวลา 3 ทุ่มกว่าเล็กน้อยในตอนนั้น 

“ไอ้แดง มึงไปซุ่มตรงนั้นก็แล้วกันวะ พวกมันยังอยู่ในดงหินนั้น คืนนี้มันต้องออกมาแน่” 
“ทำไมหัวหัวหน้าเชื่อว่าพวกมันยังอยู่ล่ะครับ” 
“ความเงียบของฐานเสือใหญ่ จะทำให้มันสงสัย มันจะต้องออกมาดู กูว่ามันคงเห็นพวกถอนตัวถอนออกไป มันจะต้องตามเกาะอีก” 

“ครับหัวหน้า” 
ไอ้แดงปักหลักตามที่เสือเหลืองสั่ง แล้วเสือเหลืองกลับคลานต่ำไปทางด้านซ้ายเข้าหาที่กำบังห่างออกไปประมาณ 10 เมตร ความเงียบเข้าครอบคลุมอีกครั้ง 

เวลาผ่านไปตามกาลของมัน ความคิดหรือลางสังหรณ์ของเสือเหลืองเริ่มฉายแววแห่งความเป็นจริง เวลาเกือบตี 4 ของคืนนั้น ภายใต้แสงจันทร์เสี้ยวที่โผล่ขึ้นมาที่ขอบฟ้า เสียงคนพูดกันดังออกมาจากดงหินได้ยินอย่างชัดเจน... ใช่แล้ว... มันกำลังออกเดินทางเพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของชุดลาดตระเวนต่อไปในภารกิจของมันก็คือการ “เกาะ” เพื่อรอโอกาส “เข้าเหลด” ในขณะตั้งฐานลอย 

ทั้งเสือเหลืองและไอ้แดงคลายความง่วงเหงาหลังจากถ่างตามาทั้งคืน แววปิติสมหวังฉายออกมาอย่างแรงจากดวงตาทั้งสอง ทั้งคู่ขยับกายเข้าสู่ท่าเตรียม เอ็ม.16 ในมือประทับบ่าแนบต้นไม้ใหญ่ช่วยในการเล็ง 

คน 4 คนปืนยาวครบมือในความสลัวๆ แบบนี้พอจะดูออกว่ามันคืออาร์ก้า.47 ในระยะประมาณ 50-60 เมตร ร่างของคนทั้ง 4 คนดูจะไม่ระแคะระคายว่ามัจจุราชกำลังคอยมันอยู่ ทั้ง 4 โผล่ออกมาจากดงหินแบบเดินเรียงกัน เสือเหลืองกับไอ้แดง ไม่ต้องนัดแนะอะไรกันอีก ต่อเป้าหมายที่เป็นกลุ่มแบบนี้ เล็งตรงเป้าหมายแล้วปล่อยกระสุนให้มากที่สุด อย่างน้อยก็ 1 แม็ก 20 นัดไม่ควรจะเหลือ 

จนกระทั่งใกล้เข้ามาระยะประมาณ 30 เมตร ห่างจากดงหินพอเพียงที่มันไม่สามารถถอยเข้าไปในที่กำบังได้ กรรมต้องสนองกรรม เลือดต้องล้างด้วยเลือด 

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 

เอ็ม.16 ทั้ง 2 กระบอกปล่อยกระสุนออกไปในเวลาที่ไล่เลี่ยกันจนเกือบจะพร้อมกัน 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
กระสุนชุดที่สองปล่อยซ้ำออกไปอีก ทั้งสองมองเห็นกับตาว่า ไอ้ ผ.ก.ค. ชะตาขาดล้มกลิ้งลงกับพื้นแล้วนิ่งไป ตายสนิทเท่านั้นคือผลที่มันได้รับ 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
อาร์ก้า.47 จากมือไอ้ ผ.ก.ค. ตอบโต้มาทันที หลังจากการยิงของพวกซุ่มไปไม่กี่วินาที 

“รอดไปได้ 2 ...ไอ้ห่า ไม่น่าเลย” 
เสือเหลืองบ่นออกมาเท่าที่ไอ้แดงพอได้ยิน ไม่มีเสียงตอบโต้จากทางเสือเหลืองกับไอ้แดงอีก ทั้งคู่ซุ่มเงียบเพราะมั่นใจในที่กำบัง เปลวไฟจากปากลำกล้องที่ไอ้ ผ.ก.ค. ยิงออกมา พอจะจับจุดได้แสดงว่ามันก็ต้องมีที่กำบังที่ดีเช่นกัน ความใจเย็นเท่านั้นที่เสือเหลืองกับไอ้แดงมีตอนนี้ 

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
อาร์ก้า.47 จากไอ้ ผกค. ดังมาอีก เสียงกระสุนถากเปลือกไม้ต้นที่เสือเหลืองกำบังอยู่กระเด็นมากระทบให้รู้ แต่เสือเหลืองไม่สนใจกลับเปลี่ยนซองกระสุนอันใหม่อย่างใจเย็น 
ร่างของพวกมันที่นอนพังพาบอยู่ในสายตาของเสือเหลืองตลอดเวลา ในที่โล่งแบบนั้นถ้ามันเข้ามาเอาศพมันก็ต้องเป็นศพเช่นกัน... ไม่นานเกินรอ 

“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...” 
เอ็ม.16 จากมือไอ้แดง ปล่อยกระสุนออกไป เพราะเห็นกับตาว่าไอ้ ผกค.ที่อยู่ตรงหน้าในระยะประมาณ 50 เมตร ชาร์จรุกเข้ามาในแนวศพของพวกมัน แต่ความไวของพวกมัน ทำให้มันรอดไปได้อย่างหวุดหวิด 

“ไอ้แดง อย่าเพิ่งยิงจนกว่าจะแน่ใจ ...หาที่กำบังใหม่เร็ว” 
เสือเหลืองสั่งแล้วชาร์จตัวเองออกทางด้านหลังซ้าย ออกไปประมาณ 20 เมตร ไอ้แดงตามไปติดๆ 

“กูว่าเล่นมันยากแล้วว่ะ มันรู้ตัวแบบนี้ กูว่าเราถอนดีกว่าว่ะแดง” 
“ผมก็ว่างั้นแหละครับ” 
“งั้นมึงถอนไปก่อน เดี๋ยวกูตึงใว้ให้” 
“ครับหัวหน้า” 


ไอ้แดงชาร์จตัวเองออกไปทางด้านหลัง เสือเหลืองดึงเอ็ม.26 ระเบิดสังหารออกมาจากอกเสื้อ ถอนสลักแล้วขว้างออกไปสุดแรงเกิด 

“บึ้มมมมม!...” 

เสียงระเบิดของมันช่วยให้กลบเสียงการชาร์จตัวของทั้งสองได้เป็นอย่างดี กว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะสงบลงก็ช่วยให้ทั้งสองคนห่างออกไปแล้วกว่า 30 เมตร ไม่มีการหยุดยั้งเพื่อการใดๆอีก ทั้งเสือเหลืองทั้งไอ้แดงออกวิ่งรวดเดียวจนถึงที่ตั้งและได้พบกับเสือดำที่เดินทางมาพบกับพวกเสือใหญ่ด้วยตนเอง และเมื่อพบกับเสือเหลือง แผนการต่อไปจึงเริ่มทันที