นักบินโอ.วี.10 ทั้ง 2 ลำดึงตัวสูงขึ้นไประดับ 5,000 ฟุตทันที คำว่าปืนกล 12.7 มม. สร้างความหวาดเสียวให้กับนักบินไม่ใช่น้อย เพราะปืนกล 12.7 มม.นั้นมันคือปืนต่อสูอากาศยานโดยตรง ระยะยิงหวังผลประมาณกว่า 2,000 เมตร โอ.วี.ทั้ง 2 ลำไม่มีทางรอดไปได้เลย เพราะฉะนั้นหนทางปฏิบัติตอนนี้คือ ดึงตัวเองไปในที่สูง แล้วเตรียมตั้งหลักใหม่
เสียงนักบินบ่นลงในทำนองว่า เพิ่งจะรู้ว่ามี ปตอ. ก็คงจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ นักบินโอ.วี.10 ทั้งคู่ไม่ได้รับข่าวสารเรื่องนี้จากนักบิน ฮ.มาก่อนเลย
“เสือดำจากเหยี่ยวขาว”
เสียงนักบินเรียกลงมาอีกครั้งหลังจากดึงตัว จนคิดว่าพ้นรัศมีการยิงหวังผลแล้ว
“จากเสือดำ ว่ามาเลย”
“โอเคนะเสือดำ เดี๋ยวทางเหยี่ยวขาวจะเข้าโจมตีเป้าหมาย ปรส.ให้ แต่ต้องจัดการไอ้ปืนกลกระบอกนี้เสียก่อน โอเคนะ เสือดำ”
ไม่มีใครเดาหรือรู้ในความรู้สึกของนักบินได้ เขาไม่ได้เอาตัวรอด ไม่ได้ทอดทิ้งภาระกิจ แต่เป้าหมาย 2 เป้าหมาย อันหนึ่งเป้าหมายที่เป็นอันตรายต่อตัวเองกับอีกเป้าหมายที่เป็นอันตรายต่อหน่วยทางภาคพื้น
เสือดำครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่แล้วตอบไป
“โอเคเหยี่ยวขาว เอาตามเหยี่ยวขาวว่าก็แล้วกัน จะเริ่มกันหรือยังล่ะ”
“โอเค เสือดำ เดี๋ยวจะเริ่มเที่ยวนี้เลย แล้วคอยปรับการยิงให้ด้วยนะ”
“โอเคเหยี่ยวขาว”
โอ.วี.10 ลำแรกบินตั้งลำพร้อมๆ กับลดความสูงลงมาไม่ถึง 1,000 ฟุต ความเร็วลดลง ลำตัวเอียงซ้ายทีขวาทีเพื่อให้ตรงแนว
“เอาละนะ...เสือดำ”
เสียงนักบินดังลงมาอีกครั้งก่อนปล่อยจรวดขนาด 3.5 นิ้วที่ใต้ปีก
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
ได้ยินเสียงชัดเจนดี เสียงจุดชนวนของจรวดควันสีขาวพุ่งเป็นทางเหมือนดาวหาง ดิ่งตรงลงสู่พื้นดิน ด้วยเวลาเพียง 2-3 วินาที เสียงระเบิดดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว กลุ่มควันสีขาวเป็นกลุ่มลอยตัวขึ้นจับท้องฟ้า ผลการยิงในครั้งนี้ห่างเป้าหมายไปเยอะ
“ต่ำลง 500 ซ้าย 300”
เสือดำสั่งย้ายตำบลจรวดตก เพราะเห็นแล้วว่าจรวดลูกนั้นตกเลยเป้าหมายไปเกือย 500 เมตร ไปทางขวาอีก 300 เมตร ดูๆ เหมือนกับนักบินยังมีอาการปอดแหกอยู่ โธ่! มันของธรรมดาๆ
“โอเคเสือดำ”
นักบินตอบลงมาในขณะที่ดึงตัวให้สูงขึ้นแล้ววกออกขวา เพื่อเปิดโอกาสให้ลำที่ 2 เข้าโจมตีต่อ
ลำที่ 2 เอียงปีกออกทางซ้ายแล้วจัดแนวบิน ลดความเร็วแบบปักดิ่ง 45 องศาทันที การปรับการยิงจากเสือดำนั้นทั้งนักบิน 2 ลำสามารถได้ยินพร้อมๆกัน เพราะใช้ความถี่วิทยุเดียวกันทั้งหมด จนกระทั่งได้ระยะ
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
จรวดจากปีกซ้ายออกไปก่อน แล้วดึงตัวขึ้นสูงในทันที ยังไม่ได้ผลในการยิงครั้งนี้อีกเช่นเคย
“ต่ำลง 100 ขวา 200”
“โอเคเสือดำ”
เสือดำและพวกลาดตระเวนรู้สึกงุนงงที่ไอ้ปืนกลกระบอกนั้น ไม่ยอมตอบโต้ขึ้นมาเลย จากการยิงจรวดครั้งหลังนี้เชื่อว่ามันยังปลอดภัยดี
โอ.วี.10 ลำแรกเตรียมเข้าโจมตีครั้งที่ 2 คราวนี้เครื่องลดความสูงลงมาอย่างน่ากลัว คราวนี้ไม่มีการเอียงซ้ายเอียงขวาอีกต่อไป เหมือนจะมั่นใจ
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
ดูเหมือนเสียงระเบิดครั้งนี้จะดังแน่นกว่า 2 ลูกแรก ความต่ำของเครื่องบินจนกระทั่งจรวดใช้เวลาแล่นด้วยเวลาไม่ถึง 2 วินาที กลุ่มควันระเบิดยังห่างเป้าหมายอย่างเดิม
“ต่ำลง 100 ซ้าย 100”
เสือดำปรับการยิงให้อีก ขณะที่เครื่องบินกำลังดึงตัวออกไปทางด้านขวาของไอ้รังปืนกลกระบอกนั้น
บำที่ 2 เข้าโจมตีครั้งที่ 2 อีกครั้ง
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
“สูงขึ้น 100”
“โอเคเสือดำ”
พวกชุดลาดตระเวณต่างจ้องตามองจุดเดียวกัน จรวดที่บรรทุกมาลำละ 6 ลูก ยิงออกไปแล้วลำละ 2 เหลืออีกลำละ 4 แต่ละคนต่างเริ่มเป็นรู้สึกเป็นห่วงว่าจะเหลือจรวดสำหรับเป้าหมาย ปรส. ซักกี่ลูก เป้าหมายมันเล็กเกินไป การเล็งจากเครื่องบินมันไม่เหมือนกับการเล็งปืนเล็กที่ใช้ประทับบ่ายิง
“เหยี่ยวขาว จากเสือดำ”
เสือดำเรียกวิทยุถามขณะเครื่องบินกำลังกลับลำจะเข้าโจมตีต่อ
“จรวดมีพอหรือเปล่า แล้วจะเหลือถึงไอ้ปรส.หรือ”
“เอาน่าเสือดำ ใจเย็นๆไว้ก่อน เดี๋ยวจัดการให้ได้ก็แล้วกัน”
เสียงนักบินตอบลงมา ดูเหมือนเสือดำจะไม่ค่อยสบายใจเท่าใดนัก แต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็ได้แต่แหงนมองดูเครื่องบินที่บินวนเวียนอยู่กลางอากาศนั่นเอง จนกระทั่งได้ระยะ
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
“ต่ำลง 50 ขวา 100”
เสือดำต้องใช้กล้องสองตาส่องดู แล้ววัดระยะจากมาตราในกล้องนั่นเอง มองเห็นโจ้งๆอยู่แล้วว่าจรวดยังไม่เข้าเป้าหมาย ลำต่อไปเข้าหาเป้าหมายอีก
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
“สูงขึ้น 100 ซ้าย 100”
เสือดำเริ่มจะเบื่อๆการปรับแล้ว พูดด้วยเสียงเนือยๆเหมือนคนผิดหวัง ลำต่อไปกลับลำเตรียมเข้าโจมตีอีก พวกทางพื้นดินต่างสับสนกันไปหมดแล้วว่าลำใหนเป็นลำแรก ลำใหนเป็นลำที่ 2 ทั้ง 2 ลำต่างบินเป็นวงกลม ผลัดกันหมุนเข้าหาเป้าหมายเป็นว่าเล่น
“เสือดำ จากเหยี่ยวขาว”
“จากเสือดำว่ามาเลย”
“เสือดำ ผมสงสัยว่าผมบินต่ำขนาดนี้แล้ว ทำไมมันไม่ยิงตอบโต้ขึ้นมาล่ะ ชักสงสัยว่ามันมีจริงหรือ”
“มีสิ ก็ก่อนที่เหยี่ยวขาวจะมา มันยังระดมยิงพวกผมอยู่เลย ถ้าไม่เชื่อ ลองมาดูหัวกระสุนของมันสิ ผมจะเอาให้ดู”
“โอเคเสือดำ มีก็มี จัดการต่อเลยนะ
“จรวดยังมีอีกหรือเหยี่ยวขาว”
เสือดำย้อนถามไปทางเหยี่ยวขาวอีก เพราะรู้แล้วว่ามันเหลืออีกไม่กี่ลูก
“ยังมีน่าเสือดำ ถ้าหมดเดี๋ยวกลับไปเอาใหม่ก็ได้”
“งั้นว่าไปเลยเหยี่ยวขาว ไงๆ ระวังปีกหักหน่อยนะ”
คราวนี้ไม่มีคำตอบกลับลง โอวี.10 ลำหน้าเอียงปีกทางขวาเล็กน้อยแล้วดิ่งลงทันที
“ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
“ซ้าย 50”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
จรวดลูกนั้นพลาดเป้าอีกจนได้ ตกห่างออกไปทางขวาเล็กน้อย เสือดำจึงต้องปรับให้มาทางซ้าย แถมยังต่ำกว่าเป้าหมายด้วยซ้ำไป แต่เสือดำยังไม่ทันปรับให้สูงขึ้น เสียงไอ้ปืนกลนรกกระบอกนั้นก็ดังสวนขึ้นมา
ไอ้ ผกค.มันใช้วิธียิงตามเครื่องในขณะที่เครื่องกำลังดึงตัวขึ้น ทุกคนมองเห็นสายวิถีกระสุนจากกระสุนส่องแสงเป็นทางไล่หลังติดเครื่องบินไปติดๆ อย่างน่าหวาดเสียว
“เหยี่ยวขาวเป็นไงบ้าง”
เสือดำถามขึ้นไปทันทีด้วยความเป็นห่วง
“ยังไม่รู้เลยเสือดำ ถ้าจะโดนก็ตอนท้ายๆเครื่องนั่นแหละ”
“ตอนนี้เชื่อหรือยังว่ามันมี”
“ไม่เป็นไรเสือดำ เดี๋ยวจวกกับมันต่ออีก”
นักบินดูจะใจเย็นดีเหมือนกัน กำลังใจยังไม่เสีย พวกคนดูทางพื้นดินต่างหากที่กำลังใจไม่ค่อยดีนัก
โอวี.10 ลำต่อไปจิกหัวลงเตรียมบินเข้าหาเป้าทันที ไม่พูดพล่ามทำเพลงใดๆอีก
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
ขณะจิกหัวลงนั้น เพียงเสี้ยววินาทีก่อนจรวดจะออกจากแหล่ง เครื่องบินเกือบจะอยู่ในตำแหน่งต่ำสุด ไอ้ ผกค.ปล่อยกระสุนเหล็กชุบทองแดงสวนขึ้นมาทันที่ เป็นการยิงชุดยาวที่ไม่ต่ำกว่าครึ่งสายกระสุน จรวดตกห่างเป้าหมายออกไปมากกว่าเดิมเสียอีก ไม่ทราบว่าสาเหตุอะไรที่นักบินต้องฝีมือเปลี่ยนไป เท่านั้นไม่พอก่อนจะดึงตัวขึ้น ไอ้ ผกค.คงจะหมุนปืนกลับหลังแล้วปล่อยกระสุนออกไป แนวกระสุนส่องแสงดูเหมือนจะวนเวียนคลอเคลียอยู่ใกล้ๆลำตัวเครื่องนั่นเอง
“เป็นไงเหยี่ยวขาว”
“ไม่เป็นไร ยังปลอดภัยดี”
“จะเอาอีกหรือเปล่าล่ะ”
“ต้องเอาสิเสือดำ”
พวกลาดตระเวณเริ่มจะเห็นใจในความยากในการโจมตีต่อเป้าหมายแบบนี้เสียแล้ว เป้าหมายเป็นจุดเล็กๆ บนพื้นดินรัศมีของเป้าเพียง 1 เมตร อาวุธที่ใช้ควรจะเป็นปืนกลอากาศหรือไม่ก็ใช้เป็นระเบิดนาปาล์มเลยถึงจะดี ปริมาณอาวุธที่ส่งลงไปให้แผ่ครอบคลุมพื้นที่ แต่เนื่องจากทั้งปืนกลอากาศ ทั้งนาปาล์ม นักบินไม่ได้เตรียมมา จะเป็นเพราะนักบินไม่ทราบหรือว่าทางกองทัพไม่มี หรือจะเป็นเพราะเหตุอื่นใดก็สุดจะทราบได้ แต่อย่างไรก็ตาม โอวี.10 ทั้ง 2 เครื่องนั้น ก็ไม่ลดละที่จะจองเวรจองกรรมกับไอ้ปืนกลกระบอกนั้นต่อไป
“เสือดำ ตอนนี้ผมเหลือ 2 ลูกสุดท้ายแล้วนะ เดี๋ยวจะปล่อยลงไปพร้อมๆกันเลย”
“เอาเลยเหยี่ยวขาว”
คำตอบของเสือดำดังเสียงอ่อยๆ เป็นการตอบแบบให้กำลังใจตัวเองมากกว่า เพราะเห็นผลแล้วว่า การปฏิบัติการของเครื่องบินในครั้งนี้ไม่ประสพผลสำเร็จ
โอวี.10ลำนั้นจิกหัวลงทันที ถ้าพวกพื้นดินมองเห็นนักบิน จะรู้ทันทีว่าสายตาของนักบินที่จับจ้องเขม็งอยู่ที่เป้าหมายที่ตนเองมองเห็นนั้น เป็นอาการที่เอาเป็นเอาตาย ไม่ได้หวาดหวั่นต่อกระสุนที่ไอ้ ผกค. มันจะยิงสวนขึ้นมาแต่อย่างใด
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
ไอ้ ผกค. มันยิงสวนขึ้นมาอีก จรวด 2 ลูกออกจากปีกทั้ง 2 ข้างของเครื่องพร้อมๆกัน แต่...ก็พลาดเป้าหมายอีกจนได้
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
เท่านั้นไม่พอ ก่อนจะดึงตัวออกไปได้ ไอ้ผกค. แถมให้อีก 1 ชุดยาวเล่นเอาทุกคนขนหัวลุกพองด้วยความหวาดเสียวไปตามๆกัน
ลำที่ 2 ตั้งลำอีก คราวนี้นักบินไม่พูดอะไรเลย
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
ฟลุ่บบบบ...กรั๊มมมมมมมม!”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
“ปัง...ปัง...ปัง...ปัง!...”
จรวด 2 ลูกจากใต้ปีกปล่อยออกไปพร้อมๆกัน กลุ่มควันหนากว่าเดิมเท่าตัวแต่ก็ยังพลาดเป้าหมายอยู่ดี ไอ้ปืนกล 12.7 มม. กระบอกนั้นมันย่ามใจ ยิงสวนและยิงตามอย่างสบายมือ
“เป็นไงบ้างเหยี่ยขาว”
เสือดำถามย้อนขึ้นไปขณะเครื่องกำลังดึงตัวเองขึ้นสูง
“คงไม่โดนหรอกนะเสือดำ”
“แล้วจรวดหมดแล้วทำไงล่ะ”
“ไม่เป็นไรเสือดำ เดี๋ยวมาจัดการให้ใหม่อีก”
ไม่มีคำตอบจากเสือดำ เนื่องจากเกิดความผิดหวังนั่นเอง ทางหน่วยเหนือน่าจะจัดเครื่องบินมาเสริมให้ เพราะยังไงๆนักบินก็มีวิทยุติดต่อกับสนามบินได้อยู่แล้ว ทำไงได้ละ นี่แหละ กองทัพไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น